Eskişehir’de yaşayan Arzuman Uçar, 33 yıldır engelli kızı Sevgi’ye tek başına bakarak hayatını sürdürüyor. Uçar’ın iddiasına göre, eşi 2018 yılında engelli çocuklarının bakımını üstlenmek istemediği gerekçesiyle kendisini terk ederek başka bir kadınla yaşamaya başladı.
Odunpazarı ilçesine bağlı 71 Evler Mahallesi'nde ikamet eden 59 yaşındaki 4 çocuk annesi Arzuman Uçar, yıllardır hem maddi hem de manevi zorluklarla mücadele ediyor. Eşinin sadece 1.000 TL nafaka verdiğini söyleyen Uçar, bu miktarın hiçbir ihtiyaca yetmediğini dile getiriyor. Kızının 10 bin liralık engelli maaşıyla geçinmeye çalışan Uçar, bu parayla aylık 7 bin lira kira ödediğini ve kalan miktarla da temel ihtiyaçlarını karşılamaya çalıştığını belirtti.
Günlük bakım ihtiyaçlarını hiçbir yardım almadan karşılayan Arzuman Uçar, çoğu zaman komşularının desteğiyle ayakta kaldığını ve kızına bakmaya devam ettiğini söylüyor.
"24 saatim evde geçiyor"
Kızı Sevgi'nin doğuştan bu yana engelli olduğunu belirten Arzuman Uçar, engelli çocuğuna 33 yıldır tek başına baktığını ifade etti. Bütün hayatını bakıma muhtaç çocuğuna adayan ve neredeyse 24 saatini evde geçiren Uçar, "Çocuğum 33 yaşında, engelli. Doğumda kafasındaki bıngıldak kemiği birleşmiş, o kemiğin yerine de su birikmiş. Erzurum'da ameliyat ettirdik ama doktorlar bize dedi ki, ‘Bu çocuğun vücudu hiç gelişmez.' O yüzden bu şekilde devam ediyoruz. Oturamıyor, göremiyor ama duyabiliyor, anlayabiliyor. Mesela kapıdan içeri biri girince sesine tepki veriyor. Acıktığı zaman ağlar, altı ıslandığı zaman huzursuz olur, öyle olunca da zaten anlıyorsunuz. Sadece sıvı yiyebiliyor, katı yiyemiyor. O yüzden çorbayla besliyorum. Sabahları kalkınca ilk onunla ilgileniyorum. Altını değiştiririm, mamasını yediririm, giydiririm. 2-3 günde bir banyosu var, onu yaptırırım. Geri kalan vakitlerde de kendi işlerimle, evin işleriyle uğraşırım. Bütün gün onunlayım, 24 saatim evde geçiyor" dedi.
"Peki, bu çocuğa kim bakacak?"
8 yıldır eşinden ayrı olduğunu dile getiren Arzuman Uçar, eski eşinin eviyle ilgilenmediğini ve engelli çocuklarının bakımını hiçbir şekilde üstlenmediğini söyleyerek, "Eşim eve bakmıyordu. Evimin kirasını ödemiyordu, hiçbir ihtiyacımızı karşılamıyordu. Ben o zamanlarda bu çocuğun maaşıyla evin kirasını, doğalgazını öderdim. Onlar da sadece yemeye içmeye gelirdi. Bundan dolayı aramızda sıkıntılar çıktı. Kendisine 800-900 liralık ayakkabı alırdı, bin liralık gömlek alırdı, ‘Siz benim giyimime kuşamıma sakın karışmayın' derdi. Peki, bu çocuğa kim bakacak? Bir gün bile olsun bana sormadı ki çocuğun bir ihtiyacı var mı diye, bir şey lazım mı diye. Sonra zaten ‘Ben bu çocuğa bakamam, gidin ne haliniz varsa görün' dedi, terk etti gitti, kendisine de başka birini buldu" ifadelerine yer verdi.
"Bir kuru canım, bir nefesim bir de bu hasta çocuğum var"
Uçar, yaşadığı zorlu hayat mücadelesine rağmen umudunu kaybetmediğini belirterek sözlerine şöyle devam etti:
"Yine de Rabbime şükürler olsun ki böyle bir evladı bana verdi, ben ona bakabiliyorum. Allah hiçbir şeyi sebepsiz yaratmaz, onun bana gelişinin bir nedeni vardı ki Allah verdi; şimdi hem ben ona bakıyorum hem o bana bakıyor. Konu komşunun yardımları dışında hiçbir gelirim yok. Bir kuru canım, bir nefesim bir de bu hasta çocuğum var. Başka hiçbir şeyim yok. Evim barkım yok ama Allah'ıma sığındım, başka gidecek yerim de yolum da yok."
