Her alanda büyük bir değişim söz konusu… Değişim denince akla hemen teknoloji geliyor. En az onun kadar hatta bazen ondan daha çok değişen şeyler var.
Yediğimiz içtiğimizden, bindiğimiz araçlara ve yaşadığımız yere kadar her şey değişti. Üstelik tüm bunlar çok kısa sürede oldu.
Çok değil 100 yıl önce köylerde, ilçelerde yaşıyorduk. Bugün kent merkezlerindeyiz… Kırsal nüfus giderek azalıyor. Başka illeri bilmem ama Eskişehir ile ilgili elimde net bir veri var.
28 Ekim 1927’de yapılan nüfus sayımında Eskişehir’in nüfusu 154 bin 332 çıkıyor. 96 yıl önce… Merkez nüfus ise sadece 32 bin 341’di. 121 bin 991 kişi köylerde, ilçelerde yani kırsalda yaşıyordu.
Nüfus sayımının tam doğruluğu bir yana bize bir fikir verdiğini düşünüyorum.
Yaklaşık 100 yıl önce tarım ve hayvancılık yaparak geçimini sağlayan insanlardır. Bambaşka bir hayatın içindeydik. Kimimiz isteyerek kimimiz istemeden kentlere göç ettik.
Sonuç…
Bugün Eskişehir nüfusunun sadece yüzde 10’u köy ve ilçelerde yaşıyor. Söz konusu göç Sivrihisar ve Han gibi bir iki ilçede durmuş görünse de geri kalan on ilçemizin nüfusu azalıyor.
100 yılda tam tersi bir durumla karşı karşıyayız.
İnsanlar hazır mıydı? Kentler hazır mıydı? Eğitimden sağlığa 100 yılda yaşanan bu müthiş değişim için hazırlık yapıldı mı?
Peki bu kadar nüfus kente gelince tarım ve hayvancılık ne oldu? Buna hazırlık yapıldı mı?
Bu ve benzeri soruların çoğunun cevabı maalesef olumsuz… Uzmanlar bugün yaşadığımız pek çok sorununun temelinde bu ‘değişimin’ yattığını ifade ediyor.
Bugün köyler hatta ilçeler bile ‘yaşanmaz’ halde…
Gençleri orada tutmak neredeyse imkansız! Pek çoğunun tarım ve hayvancılık yapmalarını sağlamak mümkün değil!
Kente gelenler ne yapıyor? Çoğu mesleksiz bu insanlar hayata nasıl tutunuyor? Komşuluktan akrabalık ilişkilerine, çalışma hayatından manevi değerlere yaklaşıma kadar yaşanan bir değişim söz konusu.
Uyum sağlamak gerçekten zor…
Eskişehir nüfusu 2022 yılına göre 906 bin 617'di. 2023 sonu itibariyle 915 bin olması bekleniyor.
Bu değişime hazır mıydık?
