Ramazan ayında olmamız dolayısıyla da yardımların arttığı bir dönemde bu aya özgü gibi duran yardım etme davranışının nasıl ortaya çıktığı farklı kuramlarla araştırılmıştır. Yardım etme davranışı, empati kurmak gibi prososyal bir davranıştır. Prososyal davranışları olumlu kişilerarası davranış olarak nitelendirebiliriz. Başkalarının yararı için, dışsal bir ödül beklemeden yapılan içten eylemlerdir. Yardım etme davranışı, bencil bir davranış olarak da değerlendirilmektedir. Bazı araştırmaların sonuçlarına göre yardım eden kişilerin gerçekte doğrudan kendi yararlarına hareket ettikleri belirtilmektedir. Empati kuran kişinin diğer kişinin içinde bulunduğu durumu algılamasının temel amacı yardım etmektir. Empati ve yardım etme davranışı arasındaki ilişkiyi ortaya çıkarmak amacı ile gerçekleştirilen araştırmalara göre, empati kuran kişinin karşısındaki kişinin durumunu anladığında bir sıkıntı hissettiği ve bu sıkıntıdan kendini kurtarmak amacı ile yardım ettiği açıklanmaktadır. Yani çok yardımseverim diye ortada gezen biri varsa ona ‘’ Bu durum biraz da senin kendin için yaptığınbir eylemleri içeriyor.’’ diyebilirsiniz.
Yardım etme davranışının ortaya çıkmasına yönelik bazı yaklaşımlar vardır. Bunlardan biri yardım etme davranışının doğum yoluyla ve genetik özellikler ile kişilerde bulunduğunu açıklayan biyolojik yaklaşımdır. Bu yaklaşım, kişilerin yardım etme eğilimlerinin doğal bir yolla oluştuğunu savunmaktadır. Yani doğuştan yardımseveriz.
Bir diğer yaklaşım olan bireysel yaklaşıma göre yardım etme davranışının genetik olarak belirlenmesi gerekli değildir, sosyal öğrenme yolu ile de gelişebilmektedir. Yani çevremizdekilerin yardım etme davranışını gözlemleyerek de bu davranışta bulunma eğilimimiz artabiliyor. Bu yaklaşım, kişinin pozitif ruh durumunu arttırmak için yardım etme davranışını gerçekleştirdiğini öne sürmektedir. Yani olumlu ruh halimizi arttırmak için yardım ediyoruz.
Yardım etme davranışının ortaya çıkmasında etkili olan diğer yaklaşım da kişilerarası yaklaşımdır. Bu yaklaşımda, sosyal sorumluluk, empati, içsel kontrol özelliği olan kişilerin yardıma ihtiyaç duyan, acil bir durumda bulunan kişilere karşı seyirci kalamama ve yardım etme sorumluluğu hissettikleri açıklanmaktadır.
Empati yolu ile diğer kişinin duygusal durumunun paylaşılması, kişinin olumlu sosyal davranışında bir artışa neden olurken, saldırgan (agresif) özelliklerin azalmasına neden olur. Özellikle diğer kişinin bakış açısını tanımlarken empatik canlandırma yapılması kişinin olumlu sosyal davranışının gelişmesine katkıda bulunur. Yani hangi yaklaşımla oluşmuş olursa olsun yardım etme davranışı sadece yardım edilene değil yardım edene de iyi geliyor.
